به هیچ وجه‌من‌الوجوه سر از پا و گاهی هم پا از سر نمی‌شناخت. این امر که باعث افزودن صعبی به مشکلات پیشین او که دست راست را از چپ تمییز نمی‌داد، گشت، هرچند گویند او عیب مزبور را با نگهداشت زغال در دست حل نموده ‌بود و بدین جهت برای آن‌سان مسائل در حد پشیزی هم ارزش قائل نبود (یعنی انقذه).

رضا پهلوی گوشه ای  در یک قهوه خانه بین راهی در کشور غربت، نشسته است. و با مقداری تف سیبیل خود را تاب می دهد و انتظار می کشد. گهگاهی هم یک نگاه پنهانی به هاردی که در دستش هست، می اندازد.