هنوز جای دست‌فرمان فامیل روی بدنه پرایدمان و جای پایش روی موهای سرم معلوم می‌باشد.

تازه اخبار می‌گفت آن کودک بخاطر پرتاب سنگ در کوچه و خیابان کشورش این احضاریه را دریافت کرده. اگر به این باشد که ما خودمان لایق هزارتا احضاریه‌ایم.

همین چند روز پیش که رفته بودیم دربی، کمی هیجان روی ما هم خالی شد و به همراه 183 نفر دیگر به مرحله بعد رفتیم. من خودم به عمویم گفتم که مصدوم فایده ای ندارد و باید مثل مورتال کامبت 6، بزنیم چشم و چال طرف را کف خیابان بریزیم.

ما باید در مدرسه هم منظم باشیم مثلا باید مقشهایمان را منظم و مرتب بنویسیم. یک روز علی همتی (بغل دستیمان) مقش هایش را بدخط نوشته بود و معلم دعواش کرد و از آن روز خواهرش مریم مقشهایش را می نویسد. من هرچه به بابایم می گویم که او هم مثل مریم خوب بنویسد حرف گوش نمی کند.