عملکرد شش ماه طنز در تئاتر

جهان پس از کرونا بسیار با قبل فرق دارد. ورود این ویروس به زندگی مردم کلیه مراودات آن‌ها را دستخوش تغییر قرار داد. از نحوه‌ برخوردهای اجتماعی، برگزاری مراسم‌های مذهبی و سنتی تا شیوه آموزش که در این ایام به طور اساسی دگرگون شد. گریبان دنیای هنر نیز بالطبع از جامعه با تعطیلی طولانی مدت سینما و تئاتر گرفته شد.

با شروع سال ۱۴۰۰ امید این می‌رفت که با فروکش کردن شدت بیماری، تئاتر به رونق قبل خود (بین خیل قلیل تئاتر دوست جامعه) بازگردد. رونقی که سال ۱۳۹۹ با تعطیلی‌های مکرر و طولانی در پی سالن‌های نمایش و گروه‌های تئاتری رخ داده بود. به همین دلیل عملکرد گروه‌های تئاتر در نیم سال اول ۱۴۰۰ را زیر ذره بین خود بردیم.

از نکات قابل توجه و جالبی که در تئاترهای اجرا شده در این نیمه‌ی گذشته از سال مشاهده می‌شود، فعالیت گروه‌های تئاتری تا حدودی نیمه‌حرفه‌ای است. گروه‌هایی که تا قبل از همه‌گیری بیماری کرونا به علت حجم اجراهای دیگر در برخی از سالن‌های مطرح، پشت ترافیک آن‌ها می‌ماندند و زمان اجرا برای نمایشان مهیا نمی‌شد. و یا در تعدد کارهای اسمی‌تر که به یُمن بهره‌گیری از افراد نامی به نمایش در می‌آمدند، فرصت عرض‌اندام آن‌چنانی و دیده شدن نداشتند.

در این بازه زمانی و در بین تعطیلی‌های هراز گاهی سالن‌ها در سال جاری، اجراهای قابل قبولی، هم از نظر کمیت و هم از جهت کیفیت بر روی صحنه رفت که در این میان تعداد آثار در حوزه‌ی طنز نیز قابل توجه است.

تماشاخانه‌های مهرگان و شهرزاد، هر کدام با ۵ اجرا در این حوزه سهم بسزایی در به نمایش در آمدن این آثار داشتند. تئاترهایی که اکثراً توسط گروه‌های جوان و جویای نان و اغلب با بهره‌گیری از نویسند‌های ایرانی تهیه و به اجرا رسیدند. که بعضی از آن‌ها نیز مورد قبول تماشاچیان مشتاق این رشته قرار گرفتند و تاحدودی مقبولیت مورد انتظار را به ارمغان آوردند که از آن جمله می‌توان به تئاتر “خیر نبینی سعیده” که در دو مرحله به روی صحنه رفت، اشاره کرد.

در همین ایام نیز اجراهای نمایشنامه‌خوانی آثار طنز نیز مورد استقبال قرار گرفت. در این حوزه آثاری از نمایشنامه‌نویسان ایرانی در کنار برخی از نمایشنامه‌های مطرح خارجی به خوانش درآمد. در این بین آثار “نیل سایمون” که همواره به عنوان یکی از طنزنویسان تراز اول، خصوصاً در حوزه تئاتر شناخته می‌شود، با ۴ اثر نقش پررنگ‌تری در این بین داشت.

به طور کلی سهم طنز در تئاتر به نسبت سینما بسیار بالاتر بوده و البته این نکته را باید در نظر داشت که برخی از این آثار رگه هایی از طنز را دارا بودند اما با این وجود حوزه‌ی تئاتر کارنامه‌ی قابل قبول‌تری دارد.

در پایان این گزارش به جهت اطلاع هنردوستان و اهالی تئاتر به اسامی تئاترهای اجرا شده و نمایشنامه خوانی‌ها در نیمه اول سال اشاره خواهیم کرد:

تئاترهای اجرا شده:

لباس جدید پادشاه، سیاه و سلطان؛ زیر آسمان پاریس؛ لوله؛ خانواده گومیدان؛ بیست تومنی؛ عمو لاوروف؛ تلخک و قندک؛ همه چیز می‌گذرد تو نمی‌گذری؛ شمعدانی‌‌ها؛ خانواده آقای هاشمی؛ سوپ بوقلمون؛ تیرکمون شاه؛ باباکرم؛ اسطرلاب ۲/۱؛ خیر نبینی سعیده؛ در حضور باد؛ هیچ کس جیمی نمیشه؛ خدای کشتار؛ دیوان تئاترال؛ نئاندرتال‌ها؛ خوک هندی؛ ببو؛ متران پلاژ؛ وقتی همه یواش نیستند؛ آنتولوژی ایستگاه مرزی؛ خدایان؛ بگذار دیوانه بمانم؛ یک ساعت در سن پیر؛ بلافیگورا؛ در انتظار گودو؛ دروغ

نمایشنامه خوانی‌ها:

پزشک نازنین؛ زنان زبل؛ موشهای تئاترشهر؛ خنده در طبقه بیست و سوم؛ کله پوکها؛ پابرهنه در پارک؛ آفتاب + هه؛ تلاش بیهوده عشق؛ آنوموچیلوس؛ شب بخیر عباس میرزا؛ یک ساعت آرامش؛ جشن تولد