رمزگشایی
مدیریت نامحسوس بحران

راه راه:

نظریه‌های متفاوتی در شیوه مدیریت بحران مطرح است. بعضی مدیریت بحران را، مثل عطر، سلیقه‌ای می‌دانند. یعنی هرکسی برای خودش یک مدلی دارد؛ و مثلا سلیقه‌اش ایجاب می‌کند برای جمع آوری آب‌های سطحی بعد از وقوع سیل در اهواز، دستور بدهد آب را با لودر بریزند داخل کامیون. اینکه همان آب از لای درز و سوراخ‌های کامیون می‌ریزد پایین، مشکلِ خودِ آب است و چندان اهمیتی هم ندارد. به هرحال نفس عمل مهم است. باقی‌اش دیگر جزئیات است و هرکس سلیقه‌ای دارد…

اما عده‌ای معتقدند شیوه مدیریت بحران مثل تلفن همراه است. کاملا شخصی! کسی حق ندارد به مدیریت بحران دیگران دست بزند و در آن سرک بکشد. اتفاقاً اغلب مدیران محترم بحران هم این یکی نظریه را بیشتر می‌پسندند. اساساً اعتقادی ندارند شیوه مدیریتی‌شان برای بحران‌ها علنی شود، تا ریا نشود! بنابر این هیچوقت در دسترس نیستند و کاملاً زیر پوستی بحران‌ها را مدیریت می‌کنند؛ به طوریکه در نگاه اول که هیچ، در نگاه یازدهم هم تغییری در بحران به وجود آماده دیده نمی‌شود!

 


موشکافی صحبت های رئیس سازمان مدیریت بحران که گفته بود: برای افرادی که خانه‎شان را در سیل از دست دادند به فوریت خانه‎ای اجاره شده و دولت اجاره‎بها را پرداخت می‎کند.

 

ادامه تیترها را از اینجا بخوانید:

ثبت ديدگاه




عنوان