راه راه: 

?اگر “چهار راه استانبول” را مهرجویی می‌ساخت

می‌دیدیم ساختمان پلاسکو از حالت تجاری خارج شده و بصورت مسکونی درآمده. در واقع مالکان پلاسکو بخاطر ورشکستگی مغازه‌هایشان را بعنوان مسکونی اجاره داده‌اند. در این واحدها افراد مختلفی همچون معتاد، تعمیرکار تراکتور، دانشجوی ستاره دار، کارمند تعدیل شده، دختر پشت کنکوری و… زندگی میکنند.
بعد ساختمان هم درست زمانی آتش می‌گیرد که همه خانواده‌ها روی پشت بام ساختمان دور هم جمع شده‌اند و سفره مشترکی انداخته‌اند و دارند با هم غذا می‌خورند.
در تمام طول فیلم هم در حالی که امدادگران دارند تلاش می‌کنند آوار برداری کنند فک و فامیل خانواده‌ها هم که نگران عزیزانشان بودند و برای پیگیری حالِ آنها تجمع کرده بودند، بیرون از ساختمان دور هم سفره انداخته‌اند و در کمال مهر و محبت با هم غذا می‌خورند.
در انتهای فیلم هم وقتی آخرین قطعه آوار برداشته می‌شود در کمال تعجب می‌بینیم که خانواده‌های زیر آوار مانده همانطور سرخوش و سالم همچنان سر سفره‌اند و دارند گپ می‌زنند و با هم شوخی می‌کنند و غذا می‌خورند! تازه آن دانشجوی ستاره‌دار عاشق آن دختر پشت کنکوری هم شده و قرار است ازدواج کنند. فضا هم پر از دود و مه است. شهرام شپ پره هم می‌خواند.

?اگر “چهار راه استانبول” را ورزی می‌ساخت

روی تیتراژ ابتدایی فیلم سالار عقیلی می‌خواند. در حالی که تیتراژ تمام می‌شود و دوربین آرام به سمت دفترچه خاطرات راوی حرکت می‌کند سالار عقیلی همچنان می‌خواند. دقیقه ده-پانزده فیلم سالار عقیلی صدایش می‌گیرد و به بهانه اینکه گلویی‌تر کند یک لحظه بی‌خیال خواندن می‌شود. کارگردان از فرصت استفاده می‌کند و سریع یک دیالوگ می‌گذارد توی فیلم تا عقیلی در عمل انجام شده قرار بگیرد! راوی در حالی که روی یک تخت در حیاط یک خانه بزرگ و کنار حوض نشسته و دارد با خط نستعلیق خاطره می‌نویسد می‌گوید: وقتی پلاسکو فرو ریخت هیچکس فکر نمی‌کرد تا سال‌ها بعد هنوز…
بعد فلاش بک می‌خورد و ما ادامه فیلم را در زمان فرو ریختن پلاسکو می‌بینیم. یعنی معلوم می‌شود الان چند سال بعد از فروریختن پلاسکو است و ما با فلاش بک داریم فروریختن پلاسکو را می‌بینیم. در واقع چون کارگردان تخصصش ساختن فیلم تاریخی است به آینده رفته تا بتواند بعنوان یک اتفاق تاریخی به ماجرای پلاسکو بپردازد.
البته ورزی یک طرح دیگر هم داشته به این ترتیب که در راوی در حال حاضر باشد و با فلاش بک به زمان ساخت ساختمان پلاسکو برود و اینبار اینطوری درباره پلاسکو یک فیلم تاریخی بسازد، که خب این طرح را برای ارائه به یک سازمان دیگر و کندن ۱۰ میلیارد دیگر کنار گذاشته است!
فیلم تا جایی که بودجه کنده شده از سازمان‌ها و نهادهای مختلف تمام شود ادامه پیدا می‌کند و یکدفعه از دقیقه ۷۵ به بعد باز سالار عقیلی تا انتهای فیلم می‌خواند!