در شخصیت‌پردازی هم متاسفانه فیلم نمره چندان بالایی نمی‌تواند بگیرد که البته از داستانی سطحی بیش از این هم انتظار نمی‌رود. شاید تنها نقشی که کمی به شخصیت مطلوب نزدیک شده‌باشد یکی از فرعی‌ترین کاراکترهای فیلم یعنی کافور (مهماندار هتل) است.

سید مسعود اطیابی که کارگردان سه فیلم از پنج فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران است، چند ماه دوری از صدرنشینی این لیست را هم نتوانست تحمل کند و بعد از اینکه فسیل رکورد فروش فیلم سابقش، یعنی بخارست را قاطعانه شکست از فیلم هتل رونمایی کرد. میزان فروش این فیلم در هفته‌های ابتدایی به گونه‌ای است که احتمالاً دوباره می‌تواند این کارگردان را به هدفش برساند. تهیه کننده اثر نیز محمد شایسته است که پیش از این سابقه کارهای کمدی چون «زیر نظر» و «۵۰ کیلو آلبالو» را دارد.

هتل نسبت به چند فیلم سابق آقای اطیابی دو تا چیز کمتر دارد؛ که نبود یکی از آن‌ها مثبت و نبود دیگری منفی است. اول با دومی شروع می‌کنیم. آثار قبلی ایشان را اگر کسی می‌دید با کمی سختی می‌توانست پیامی از فیلم دربیاورد و آن را به عنوان هدف فیلم در نظر بگیرد؛ اما هتل نه تنها هیچ حرف و پیامی ندارد، بلکه حتی یک فیلمنامه منسجم هم ندارد و بیشتر شبیه به فیلم‌فارسی‌های قبل از انقلاب شده‌است که سعی دارد با روابطی که بین شخصیت‌های مختلف فیلم ایجاد می‌کند و حضور غیرمنتظره همگی در پلان‌های مختلفِ فیلم از مخاطب خنده بگیرد. البته فیلم‌فارسی که برخلاف آثار قبلی هیچگونه شوخی اروتیک مستقیمی هم ندارد. و این همان موردی است که بالاتر عرض شد نبودش مثبت است.

در شخصیت‌پردازی هم متاسفانه فیلم نمره چندان بالایی نمی‌تواند بگیرد که البته از داستانی سطحی بیش از این هم انتظار نمی‌رود. شاید تنها نقشی که کمی به شخصیت مطلوب نزدیک شده‌باشد یکی از فرعی‌ترین کاراکترهای فیلم یعنی کافور (مهماندار هتل) است. محسن کیایی و پژمان جمشیدی به عنوان زوج اصلی فیلم اگرچه به تنهایی توانستند مثمرثمر واقع شوند؛ اما حضورشان در کنار هم منجر به هیچ زوج‌سازی موفقی نشده‌است. صدف اسپهبدی نیز در اولین کار کمدی‌اش هیچ چیزی برای ارائه ندارد و رضا نیکخواه هم با نیکخواه درخشان فسیل و بخارست کیلومترها فاصله دارد. سایر بازیگران نه چندان مطرح نقش‌های اصلی هم انتخاب‌های چندان مناسبی برای این فیلم نبودند.

بنابراین نقاط مثبت هتل یکی توانایی بیشترش در خنده گرفتن از مخاطب و دیگری دوری جستن از شوخی‌های مستهجن و شریف بودنش، البته اگر بتوان یک فیلم‌فارسی را شریف نامید، است و در سایر موارد نه تنها نسبت به همتایان سال‌های اخیرش هیچ برتری ندارد بلکه عقب‌تر هم است؛ اما همان دو نکته اول باعث شده است که هم مخاطب عام و هم مخاطب سخت پسندتر از فیلم راضی باشند و یک فروش خارق العاده نصیب فیلم (حداقل تا امروز) گردد.