راه راه: در ضیافت دندونک نبیره اسحاق جهانگیری:
ولی من معتقدم چادر مادُر به دست و پای آدم می‌گیره، با مخ میاد رو زمین، نمی‌تونه قد من فعالیت اقتصادی و کارآفرینی داشته باشه.

در جشن تولد هشتادسالگی میم‌.خ/ بنیاد باران:
فخرالسادات جون یه دیقه گوشِتو بیار. این خانواده یادگارجات رو نگااااا، همش مجبورن عین دهاتی لپ‌قرمزا یه چادر سیاه پهن کنن رو خودشون. تر تر تر…(صدای خنده‌اش است)

در پتروشیمی بابا:
منشی: ای وای آقای مهندس! من گفتم جلسه داریداااا. تخخخ تخ تَ…(صدای دور شدن کفش منشی)
مهندس: دخترم جلسه‌ست‌ها خدا بخواد. عین اخلال‌گران صنعت و معدن سرت رو انداختی پایین اومدی تو.
دختر بابا: من ویلا میخوام. «ویلا برای کارم لازم است»
مهندس: کارِت مگه «اخلال در توزیع دارو، دپوی دارو، کمبود آنتی‌بیوتیک در سال۹۷ و دادن ربا» نبود؟ ویلا رو برا کجاش می‌خوای؟
دختر بابا: نوموخواااام‌ عرررر(صدای گریه‌اش است)
مهندس: الو، بانک سینا؟!

راسته‌ی مصالح‌فروشی‌های لواسان/ دم گاراژ ایرج و پسران:
سیمان دولتی رو نصف قیمت خود دولت میدی ببرم یا بدم بچه‌ها سیمان دولتیت کنن؟

راه‌پله شعبه سوم دادگاه رسیدگی به جرائم اخلال‌گران اقتصادی:
پسر(اشاره به جوانک ۲۴ساله‌ی وثیقه‌ی ۲۰میلیاردی به‌دست) بپّر اون چادر مشکیه که عمه‌ی شوهره از مکه آورده بود از صندوق ماشین وردار بیار، الان جلسه شروع می‌شه. تو راه بتکونش، نفتالیناش بریزه.

در دادگاه:
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بسم الله القاصم الجبارین. بنام خدا و باسلام و صلوات به روان پاک امام و شهدا. من شینِ نعمت‌زاده هستم، با نام هنریِ اون‌یکی دختر مظلوم وزیر مشغول به فعالیت بودم. آقای قاضی «من پنج‌سال بیکار خوابیدم توی خونه. بعدش تونستم غروبا توی داروخونه مشغول شم.» من خیلی بدبختم آقای قاضی. «مامانم تا هشت شب توی آموزش و پرورشه. من مجبورم بابام و بقیه خواهرا رو تر و خشک کنم.» ببین یکی‌شون دست به سیاه و سفید خونه می‌زنه؟! نمی‌زنن که! اصلا من می‌خوام بدونم آموزش و پرورش چرا باید تا هشت شب وا باشه؟ بعد از داروخونه؛ یه مدت از ترکیه لباس میاوردم توی مهمونیا و مترو می‌فروختم. با پولش چندتا انبار دارو خریدم. من اینجوری جون کندم آقای قاضی. «من خودم کارآفرینم». یه صلوات بفرستید من این چارتخم رو سر بکشم، صدام صاف شه. آیت‌الکرسی رم از حفظ بخونم براتون… .

توضیح: گیومه‌ها راستکی است.