و سقفهای آن به ارتفاع بالا رود از آسمان هفتم مایل به عرش الهی و در و پنجرههای گشاده رو به بر و بحر و دشت و دمن و دماوند. چنانچه به هنگام زلزله آخی نگوید و از گشادی آن بدون عسر به حیاط بگریزی.
صندلی هم بود ولی کم بود، از وسطهای برنامه که کلا دیگر نبود. به محض اینکه پا میشدی تا خواب دست و پایت بپرد، یک نفر در کمال لبخند! جایت مینشست و باید دنبال صندلی دیگری میگشتی. حداقلش اینکه از 36 زاویه مختلف توانستیم نطنز را ببینیم. امید است فردای قیامت همه صندلیها به نطنز نشینیمان در جای جای حسینیه هنر، شهادت دهند.
ژاپن سهتا هواپیما طرفدار میاره اونهم با بلیط چارتر، ما اینجا سیامک رو از مینیبوس جا میذاریم. بچههای کشتی هم رفتن مجارستان پول نداشتن یه نوشابه بخرن.