به رسم عادت ملوکانه، دست به زیر کمر برده شکم ملوکانه را دادیم جلو. گلویی صاف کردیم و امر کردیم تختی بیاورند جهت جلوس. خنده شاه به سر حد کمال رسید. دستمان را طبق عادت بردیم به کلاه قجری که نرمی کلاه و توپک متصله برق از کله ملوکانه پراند.

یا ایها المنور الافکار غرق غرب

کافیست، بس کنید دروغ و دونگ‌ را

فردوسی به صندلی تکیه داد و رو به سعدی گفت: اونور آب چی داره؟