در مقابلِ طنزهای گاه گاه منطقالطیر، در مثنوی معنوی شاهد طنزهای گاه و بیگاهیم؛ مولوی در تمام مثنوی خود مشغول کنایه زدن به استدلالیون و بیان داستانهای طنز آمیز است. مثل پشهای که از ظلم باد به سلیمان شکایت میبرد و ...
بنابه همان بستر جهان بینی تاحدودی کمونیستی باید توقع داشت که یکی از دغدغههای کزوبوکین، دعوای بین طبقه کارگر و طبقه بورژوا باشد؛ در این کار هم آدم سمت راست نماد طبقه مستضعف جامعه و آدم سمت چپ نماد طبقه ی مرفه و سرمایهدار است
در گذشته كلمات يا حركات مي توانستند چند معنی داشته باشند اما حالا كلمات همان يك معني را هم به زور دارند. مثل کلمه «عملی» که در قدیم هم به اهل کار و عمل گفته میشد، هم به اهل یك «چیز» ديگر و هم به كار قابل انجام.