بنابه همان بستر جهان بینی تاحدودی کمونیستی باید توقع داشت که یکی از دغدغههای کزوبوکین، دعوای بین طبقه کارگر و طبقه بورژوا باشد؛ در این کار هم آدم سمت راست نماد طبقه مستضعف جامعه و آدم سمت چپ نماد طبقه ی مرفه و سرمایهدار است
یک تکنولوژی درست کرده اند به نام غیر نو یا نانو که هر چیز تازه و نویی را به حالت کهنه آن تبدیل میکنند و با این کارها روز به روز از جهان مدرن عقب می افتند و خودشان هم حواسشان نیست.
نمی دانی چقدر زجر کشیدم تا بتوانم این جامعه ی دگم و متعصب را قانع کنم که شامپوی پانزده هزار تومانی و پودر رختشویی سه هزار تومانی فرقی با آن پستو نشینی ها ندارد و هنوز ارزش زن ایرانی را نمی فهمند.
تنها قسمتی که می شود یک مدیریت قوی و کاربلد را با برنامه ریزی دقیق در آن دید، بخش رسانه ها مخالف دولت است که همگی را داخل یک راهرو گذاشته اند و برحسب اتفاق یک ستون به چه بزرگی جلوی این راهرو قرارگرفته و راه را بسته است.