بر وفق راپورتهای خفیه خالهزنکالدوله ملقب به کلانتر محل و حومه، دُوَل شوروی و بریتانیا پس از آنکه با یکدیگر داداشی شدند و اقدام به تناول غذا در یک مجمعه نمودند به رضاخان مرقومهای ارسال کردند که «سریعاً به کارشناسان آلمانی بگو که نخود نخود هرکه رَود خانه خود»؛ ولی رضاخان
از آن پس هرگاه دربار و مملکت دچار کمبود غبار و گرد و خاک میشدند شعبون از کوپن بچهمحلیاش خرج میکرد و مملکت را از بیگرد و خاکی نجات میداد.
البته که شعبون در این گرد و خاکها همیشه جانب انصاف را رعایت میکرد و بر اساس مبلغ دریافتی، طرف حق را میگرفت.
با ملی شدن صنعت نفت در ایران، انگلیس که دید از نفت دور شده است و دیگر یک قطره هم از این ماده سیاه بد بو کف دستش نمیاندازند، مکدر شد و در پی چاره جویی برای بر هم زدن کاسه و کوزه صنعت ملی نفت درآمد.
ملکه جوان که یک آگوستی تمامیتخواه بود، اعتقاد داشت «نفتی که واسم من نجوشد باید چاهش پلمپ شود.»
پدر شعبون زور میزد تا بالاخره شعبون از حالت بالقوه خارج و بالفعل شود؛ برای همین او را به مغازه ریختهگری و آهنگری فرستاد تا شاگردی کند؛ اما درجه و دمای آهنگری در حدی نبود که فعل از قوه خارج و شعبون شکوفا شود. پس از آن نیز شغلهای دیگری را امتحان کرد، اما هیچکدام از پس آن قوه چغر بد بدن بر نیامدند.