ما که کلاسامون از اول دبستان تا آخر دکترا کلّاً حضوری بود، از درسامون چیزی نمیفهمیدیم و طبیعتاً تقلّب هم که میکردیم، تقلّبمون اشتباه بود و چهارنفر دیگه رو هم بدبخت میکرد. بعد شما که از بیخ مجازی بودین، دیگه چی رو میخواید به هم برسونید؟
تا وقتی دانشجویی که از خونوادت پول توجیبی میگیری، بعد از دانشگاه هم که قرار نیست شغل گیرت بیاد و مجبوری راننده اسنپ بشی. دانشگاه از کجا مطمئن باشه که تو این پول رو برمیگردونی؟ میدونی همین یک میلیون تومن صندوق رفاه دانشجویان، میتونه رفاه چند دانشجو رو تأمین کنه؟