قضیه استفاده از شخصی است که از نظر جسمی محدودیت دارد. کر یا لال یا کور. اگر حرف نمیزند باید بچه باشد تا در پلانی کوبنده یکهو یک جمله بگوید و ملت پفک در دهانشان خیس بخورد. اگر نمیبیند در جایی که نقش اول حرکتی میزند، خیره در چشمانش نگاه کند، یعنی مثلا آره.

در چکیده این اثر فاخر می‌خوانیم: «تنها کلید روشنفکرشدن مخالفته!

من با دو تا لیسانس و کلی درس و کتاب که خوندم از همه بیشتر میفهمم برای همین سریع بعد از پنج سال فهمیدم که دولت تدبیر کارایی نداره و گفتم پشیمونم. مردم هم بهتره چشماشون و باز کنن تا کی ما باید بخاطر اونا زحمت بکشیم و توی انتخابات شون دخالت کنیم اه!

رفتم سراغ اینستاگرام، اما اونجا هم پر بود از پست و استوری از ایرانی هایی که مشغول برگزاری رسم و رسومات مختلف بودن، از جشن گوجه تو اسپانیا بگیر تا بزرگداشت روز کپک پنیرفرانسوی و روز نظافت پهن گاو هندو ها ولی دریغ از یه مطلب درمورد شب آرزو ها.