شاه مملکت میتوانست پولهایش را خرج کارهای دیگری مثل کمک به فقرا کند اما چون زمان پهلوی هیچ فقیری وجود نداشت پول ها را ذخیره کرد و برای آبادانی کشور در چمدان گذاشت و با خودش برد!
سالها پیش در چنین روزی، یعنی در ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ درحالیکه دانشآموزان از شدت گریه و عَر زدن، اشک چشم و آبدماغشان قاتی شده و مشغول جمعآوری وسایل خود بودند تا با آمدن «بوی ماه مدرسه»، به سر کلاس بروند، رضاشاه بقچهاش را سر یک چوب (در بعضی روایات چوق) زد و از ایران رفتانده شد.