مسعود اطیابی از کارگردانان نام آشنای سینمای ایران است که تا سال ۱۳۹۵ یکی در میان فیلم به اصطلاح معروف ارزشی و کمدی می‌ساخت؛ اما پس از عدم اکران عمومی فیلم «ماه گرفتگی» دیگر آثارش به سینمای کمدی منحصر شد. ابتدا دوگانه «تگزاس» را ساخت و پس از آن با «دینامیت» رکورد فروش سینمای ایران را زد. کاری که با فیلم «انفرادی» نیز تکرار کرد. اگرچه اخیراً رکورد کمدی سینمای ایران توسط فیلم «فسیل» زده شد؛ اما اطیابی همچنان سه فیلم در پنج اثر پرفروش سینمای ایران دارد که همگی نیز کمدی هستند. به بهانه این کارنامه موفق در کمدی و سینمای گیشه به بررسی آخرین اثر این کارگردان یعنی «بخارست» می‌پردازیم.

یکی از نقاط مثبت کمدی‌های اطیابی که در این فیلم نیز به خوبی خودش را نشان داده است زوج‌سازی‌ها و مثلث‌سازی‌های موفقی‌ست که در عین مناسب بودن و درآوردن شخصیت‌های اصلی نسبت به فیلم‌های قبلی کاملاً غیرتکراری هستند. یکی دیگر از ویژگی‌های مثبت این فیلم که در فیلم‌های قبلی این کارگردان کمتر شاهد آن بودیم، این است که تقریباً همه شخصیت‌های فرعی فیلم نیز یک ویژگی مخصوص به خود را دارند که در موقعیت مناسب بتوانند بیننده را بخندانند و کل بار کمدی فیلم روی دوش بازیگران و شخصیت‌های اصلی نیفتد.

در مقابل بزرگترین ویژگی منفی این فیلم که امیدواریم باعث سنت‌گذاری جدید در سینمای کمدی ایران نشود شوخی‌های سخیفی است که بین دو شخصیت اصلی فیلم یعنی پژمان جمشیدی و حسین یاری چندین و چند بار تکرار می‌شود. در چند سال اخیر شوخی‌های مستهجن کلامی در این گونه از فیلم‌ها کم نداشتیم؛ اما متاسفانه برای اولین بار شاهد این بودیم که این نوع شوخی‌ها از سطح کلام فراتر رفته است.

از این نکات که عبور کنیم به داستان یا فیلمنامه کار می‌رسیم. جلیل که اهل اجرای چالش‌های خطرناک اینستاگرامی هست روزی درِ سونا را روی یک نفر قفل می‌کند. کسی که بیماری قلبی دارد و البته پسر وزیر سابق است که قصد افشاگری علیه فسادهایی را در دادگاه دارد.

در نگاه اول یک خطی فیلم که در سطور قبلی خواندید،کاملاً جذاب و حتی شاید بشود گفت از روی دغدغه کارگردان است؛ اما هنگامی که به تماشای فیلم می‌نشینید خندیدن‌های مکرر باعث نمی‌شود که به این فکر نکنید الان فرق این فیلم با فیلم قبلی این کارگردان یعنی انفرادی چه بوده است؟!

آنجا هم دقیقاً مثل «بخارست» سنگ بنای فیلم برپایه یک دغدغه اجتماعی-سیاسی (ورشکست شدن یک موسسه مالی و به مشکل خوردن سرمایه گذاران) شکل گرفته است و یک مثلث بازیگری نیز دارد که ناخواسته درگیر یک ماجرایی می‌شوند و پس از آن تا آخر فیلم در حال فرار کردن از دست قاتلی هستند که برای کشتن آن‌ها اجیر شده است! موردی که عیناً در اینجا هم تکرار شده است.

در پایان باید ذکر کرد که این فیلم برای تماشا با خانواده و البته شاید برای مخاطبان سخت پسند سینما مناسب نباشد؛ اما اگر هدفت شما صرفا خنده باشد، احتمالا از تماشای این فیلم همراه اکیپ دوستانه‌تان لذت ببرید.