راه راه: به نام خداوند مهربان که کمک‌ کرد تا ما سواددار شویم انشایم را آغاز می‌کنم.
ما از همان کلاس اول که خانم معلم یک تا ده را یاد داد، علاقه زیادی به صفر پیدا کردیم. چون قیافه‌اش ساده و بی‌شیله‌پیله بود. البته کمی هم شباهت به سر پدرمان داشت که این هم در انتخابمان بی تاثیر نیست.
به نظر ما همه اعداد برای پیشرفت از صفر بیچاره شروع کرده‌اند اما به روی مبارک هم نمی‌آورند. مثلا همین «دو» که این‌قدر به اسم بیست قیافه می‌گیرد!!
حتی این آخری‌ها دانشمندان متوجه نقش صفر، در کم‌ و زیاد شدن ارزش پول شده‌اند. پدرمان می‌گوید اگر چهار صفر از پولمان کم شود باید شناسنامه پدربزرگ را باطل کنیم چون دیگر به یارانه‌اش نیازی نخواهیم داشت. خاله شهین هم نگران مهریه‌اش است که چرا صفرهایش را بیشتر نگذاشته‌اند. اصغر آقای همسایه نیز دیروز پول‌هایش را به بوس، ببخشید به بورس داد تا کمتر ضَلَر! کند. راستش را بخواهید من هم پشیمانم که چرا پول‌های قلکم را پس‌انداز کرده‌ام. باید تا صفرهایش کمتر نشده فکری به حالشان کنم!