باخبر شدیم که یک دوست عزیز یهودی، سال های متمادی ماجرای فرار خود از اردوگاه مرگ آشویتس در لهستان را برای جهانیان بازگو می کرده است. ایشان پس از حمله نازی ها به لهستان، بار و بندیل را جمع کرده و به سمت بلگراد گریزان می شوند. سال های سال این ماجرا را این طرف و آن طرف گفته و از این طریق امرار معاش می کردند. اما متاسفانه یک معلم تاریخ بیکار! اعلام می¬کند که بیانات دوست عزیزمان، آقای هیرت، دارای تناقضات تاریخی است و به عبارتی ایشان ملت را سرکار گذاشته اند.

طبق توافق انجام شده قوه قضاییه با وزارت آموزش و پرورش قرار شد که در شروع سال تحصیلی جدید، برای بالا بردن راندمان دانش آموزان پایه اول حروف الفبا را با متد جدید،"ب.ز" ، "م.ه" و ... آموزش بدهند.

مولوی همینطور که آشفته بود، قدم می زد و این مصرع دوست داشتنی اش را زمزمه می کرد："بی تاب رقیبانی و من تاب ندارم" که ناگهان سر و کله ی وحشی بافقی پیدا شد و با کمال احترام تذکری داد که این مصرع از آن من است و چرا اصلا دست کاری میکنی مصرع را؟

همانطور که در جریان هستید با تلاش مسئولین، یکی از نهادهای مالی بین المللی مقابله با پولشویی هم تسلیم ملت ایران شده و قرار شده ما را عجالتاً یک سال در لیست این فقره از تحریم ها(تحریم های مربوط به حمایت از تروریسم و پولشویی و این حرفها) نگه دارند تا بدخواهان قشنگ تراکنش های مالی ما را نگاه کنند و مطمئن شوند که از تروریست ها حمایت مالی نمی کنیم.
حالا به بخشی از مکالمات در دوران پساپولشویی توجه بفرمایید:

اسم این روز ایهام دارد؛ «مبارزه با، سلاح های شیمیایی و میکروبی» یا «مبارزه، با سلاح های شیمیایی و میکروبی»! ای کاش هنگام درج مناسبت‌ها به نقش ویرگول بیشتر اهمیت داده می‌شد تا هر وقت کسی می خواست به این مسئله مهم که از فرط مهم بودن برایش یک روز را در تقویم اختصاص داده اند، بپردازد تکلیفش مشخص می‌شد.