فرمان دادم که همه ی زنان مردم در پرستش خدای بزرگ آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم تا قالیباف اهالی ‌شهر را از هستی ساقط نکند. خداوند از تدبیر من خشنود شد.

حسن افزود: «نکن ممد. ننویس. هی ضایع‌بازی درنیاور. یهو نظام بهت گیر می‌دهد. بقیه هم می‌خندند!» ممد گفت: «کردم! به شما هم از الکی گفتم که می‌روم تهران. برداشتم یک نامه به نمایندگی از آزادگان برای نظام نوشتم تا به‌ حرمت من که در واقع نماینده‌ی آزادگانم، حصر را تمامش کنند. هیشکی هم نخندید.»