در دوره کوتاهی بعد از تبعید رضاشاه از شهریور 1320 تا 28 مرداد 1332 طنزهایی عصبی، مهاجم، جبهه‌گیر و به شدت سیاسی از فضای پیش آمده شکل گرفت. طنزهایی که سطح انتقاد را تا مقامات سیاسی و احزاب و سیاستگذاری‌ها بالا کشیده بودند و البته کاریکاتورهایی که آزادانه‌تر تمسخر می‌کردند.

الاغ نمک‌به‌حرام هم آمده، جفتک آهسته‌ای انداخته، ما را برگرداند سمت شیء عجاب که آدمیزادی به‌قاعده یک انگشت از داخلش با ما تکلم می‌نمود. چنان قلب‌مان به تُپ‌تُپ افتاد که خیال‌مان رفت عن‌قریب است سقط شویم.

درحالی که به خارش نواحی شکم ادامه و با خمیازه لوزه‌المعده همایونی را نمایش می‌داد، به سمت پنجره رفت. تصمیم گرفت حالا که دهانش باز است یک چیزی بگوید که حیف نشود. فلذا گفت: این هوا جان می‌دهد برای آدم کشتن