ابوالحسن‌خان زیر چشمی نگاهی بینداخت و بگفت: «هه! ما را بگرفته‌ای یا کذب ۱۳ می‌باشد؟ عراق را با ما چه‌کار؟! صدام در ولایت خود بنشسته و لب‌‌لبی‌اش را می‌تناولد. هر چند نخود زیاد، عوارض دارد؛ ولی بازگرد و تشویش به دل راه مده.»

رفتی و طفل تو جا ماند، در آتش! چه قشنگ!
تو بعنوان "پدر"، مستحق تمجیدی

وای مسعود! به‌یاد تو فقط خندیدم
تا پِخیدند، تو با پاچه‌ی تَر، گرخیدی

وقتي مريم در بي‌سيم فرياد كشيد: به پيش... من و هركه در تانك اهدايي بود، تصميم گرفتيم در اولين فرصت شلوارهايمان را عوض كنيم و پيشروي كنيم.