در برهوت سینمای کمدی ایران که اکثر افراد هزل‌ساز هستند، «حامد محمدی» جزو کارگردانانی‌ست که تلاش دارد محتوایی نیز به فیلم‌هایش بدهد و به اصطلاح طنزساز باشد. وی که قبل از شروع کارگردانی نویسنده دو فیلم نیز بوده، بعد از آن هم فیلمنامه همه کارهایش را خودش نوشته‌است. او مانند اکثر نویسندگانی که وارد کارگردانی می‌شوند در اولین فیلمش «فرشته‌ها با هم می‌آیند» و اولین کمدی‌اش «اکسیدان» شروع موفق و قابل دفاعی داشت؛ اما به مرور از این موفقیت فاصله گرفت، طوری که آخرین اثرش یعنی سریال «قبله عالم» توقیف شد.

فیلم «چپ، راست» نیز که آخرین اثر سینمایی حامد محمدی است سعی دارد طنز شرافتمندانه‌ای را به نمایش بگذارد و پایان نسبتا خوبی نیز دارد؛ اما ناآگاهی (این تعبیر خوشبینانه‌ترین تعبیر ممکن است) کارگردان، نسبت به سبک زندگی قشر متدین و متعهد جامعه و افراط بسیار زیاد در شخصیت‌پردازی بشیر کشاورز که رامبد جوان ایفاگر نقش آن است باعث شده این شخصیت بسیار بی منطق و شعارزده نمایش داده شود که در دنیای بیرون امروزی هیچ مشابهی با او نتوان یافت. (اگر هم باشند انگشت شمار هستند.)

از نظر میزان شوخی اثر و خنده گرفتن از مخاطب نیز «چپ، راست» یک اثر رو به عقب برای کارگردانش محسوب می‌شود، خصوصاً که برای ایفای نقش‌ها از بازیگرانی استفاده کرده که خودشان در عرصه نویسندگی و برنامه‌سازی طنز حرف‌های زیادی برای گفتن دارند؛ اما اینجا نتوانستند کمک شایانی به طنز کار کنند.
این که این ضعف را هم بخواهیم به گردن سانسور و توقیف سه ساله فیلم بیندازیم بیشتر شبیه یک فرار رو به جلو است، چون این کارگردان، کارگردانی جسور به حساب می‌آید که در کارهای قبلی، که موفق‌تر هم بودند، حتی شوخی با ادیان هم داشته و می‌داند چگونه روی خط قرمز راه برود که لطمه‌ای به فیلم وارد نشود.

فیلم «چپ، راست» می‌توانست نمره قبولی بگیرد اگر که عوامل فیلم یک مجموعه تازه کار بودند نه افرادی مانند سروش صحت، پیمان قاسمخانی، رامبد جوان و … که اسم هر کدامشان به تنهایی در عرصه سینمای کمدی یک وزنه محسوب می‌شود.