همه ی کسانی که مجهز به آب پاش می باشند، به همراه آب پاش هایشان به نوک برج میلاد رفته و طی اقدامی هماهنگ به سمت هوا آب بپاشند. الکی بهانه نیاورید که همه ی مردم نوک برج جا نمی شوند، بحث ادامه ی حیات است.

از همه مردان سبز سرزمین سبزمان می خواهم از جوراب نانو استفاده کنند. خدا را چه دیدی؟ شاید کلا آلودگی ریشه کن شد.

آلودگی را به وسیله ی پنکه بین همه ی شهر ها پخش کنید. هم آلودگی تهران کم تر می شود و هم امکانات به طور عادلانه بین شهرستان ها تقسیم می شود.

مثلا یکبار دستور داد که بریزن تو دفتر سایت تابناک و اونجا رو درب و داغون کنن. الان اما فرق می کنه و سعی داره ژست محترمانه بگیره؛ به همین خاطر به جای اینکه خودش چماق به دست بگیره، گیر می ده به قوه قضاییه که شما چماق به دست بگیرید! نامه ها رو به این بهونه که به دست رییس قوه قضاییه می رسونم از عمه اقدس گرفتم و برگشتم خونه خودمون.

دفتر خاطرات را بازکردم و زیر فصل “نجف” نوشتم:«انا خادم الحسین» یعنی من به شما کاری ندارم که از کی تشکر می کنید؛ شما؟ طرف حساب من که شما نیستید. اصلاً اِنّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ الله لانُریدُ مِنکُم جَزاءَ ولاشُکوراً…

شب اومدی خبرم کن ببینم من بیشتر فحش بلدم یا تو؟ شاید یه چیز جدید یادگرفتم به درد نایب رییس مجلس خورد... اینا که سر جاشون نمیشینن!

حتی کلیدساز محل که دو ریال از طلبش را وصول کرده بود، باز بر جام حاجی فیروز دل بسته بود.
حاجی فیروز کاری به این کارها نداشت. میخواست صندلی و کاخ سیاهش را بدهد برود که راحت بشود. اما چه کسی جرات داشت صندلی حاجی فیروز را بخرد؟